De kluis van het bankfiliaal op het platteland van de regio Emilia Romagna
ligt namelijk vol met 40 kilo wegende wagenwielen van het goud voor dit deel
van Italië, de Parmigiano Reggiano. Ruim vierhonderdduizend exemplaren
liggen er voor één tot twee jaar te rijpen. Marktwaarde: circa euro 200 mln,
zo schrijft Het
Financieele Dagblad dinsdag 28 juli..

In februari van dit jaar was het voor de tweede keer in twintig jaar raak.
Zeven overvallers wisten de kluis, in werkelijkheid een grote opslaghal
achter de balie, open te breken. Ze namen in twee trucks 460 exemplaren,
oftewel ruim 18.000 kilo, Parmigiano Reggiano mee. Met een waarde van euro
250.000.

Jaarlijks worden er zo’n 3 miljoen Parmigiano Reggiano-kazen geproduceerd door
429 kaasboeren hier.

Minimaal 12 maanden rijpen
Maar als die kaas, die al sinds de dertiende eeuw iedere dag op dezelfde
wijze wordt gemaakt, de boerderij verlaat, is nog maar de eerste stap gezet.
Parmigiano Reggiano moet minimaal 12 maanden rijpen. Beter nog is 24
maanden. En dan komt de bank in het spel.

De boer geeft om twee redenen het rijpingsproces graag uit handen. De bank kan
voor veel boeren samen een grote hal op de juiste temperatuur krijgen voor
de beste rijping. Het verschijnsel ‘economies of scale’ telt ook in de
kaaswereld. Eenmaal de kaas in de kluis heeft de bank ook het recht een
warrant uit te schrijven en zo geld te scheppen. De boer kan met die warrant
bij een bank naar keuze vervolgens contanten krijgen. Omdat hij pas na één
tot twee jaar de kaas kan verkopen, is het krediet dat hij op deze manier
kan krijgen cruciaal voor zijn bedrijfsvoering.

Crisis raakt Italiaanse kaasboeren
Het gaat niet goed met de Italiaanse kaasboeren. De crisis heeft in de eerste
maanden van dit jaar tot een daling van 10% van de wereldwijde export
geleid. In Italië zelf kampt de sector met de grote macht van de grote
distributeurs, zoals supermarktketens. Die gebruiken de Parmigiano vaak als
lokkertje en verkopen deze op of onder de eigen inkoopprijs. En ook die
inkoopprijs is fors gezakt. In 2008 moesten tientallen kaasbedrijven in de
provincie Reggio Emilia stoppen vanwege de crisis die zich al jaren
voortsleept. Als belangrijke oorzaken wordt ook het gebrek aan
kredietmogelijkheden en het ontbreken van liquiditeit gezien.

Volgens vicepresident Alfredo Germini van het filiaal van Credito Emiliano
naast de kaaskluis kunnen boeren echter altijd bij zijn bank aankloppen. "Als
ze maar kaas meenemen. Wij zijn geautoriseerd door het Italiaanse ministerie
van financiën om warrants voor kaas uit te geven. Op dit moment gaat 15% van
alle Parmigiano Reggiano via ons magazijn."

De bank geeft maximaal 70% van de waarde van de kazen uit in warrants. En
loopt zo ook weinig risico als er eens een kaas verschimmelt of een muis
weet binnen te dringen in de kluis. "We doen het graag want door zo
nauw betrokken te zijn bij het product, controleren we de geldstromen in de
voor ons belangrijke boerenbranche", aldus Germini.

Kaas bij de bank afgeven
Maar ook voor de boeren is het een groot voordeel om de kaas bij de bank af
te geven. Zo kan een boer een financiering van miljoenen euro's krijgen die
anders nooit binnen zijn mogelijkheden lag. "En omdat het voor ons een
laag risico heeft met de kaas in eigen beheer, zijn de rentetarieven laag.
Kaas is daarmee net zo goedkoop als goud", legt Germini uit.

Tot zo'n tien, twintig jaar geleden kenden de drie sterk aan het boerenbedrijf
gelieerde banken stevige concurrentie van veel andere banken. Iedere bank
had hier in de regio een kaasmagazijn.

Germini: "Ze zijn vrijwel allemaal vertrokken om zich te storten op in
hun ogen beter renderende financiële activiteiten. Kaas was voor de meesten
te marginaal. Wij zijn de kaas echter trouw gebleven."

Ondanks de problemen stelt Germini geen cent te hebben verloren met zijn
activiteit. "We zullen vast gaan zien dat andere banken nu terugkomen.
Banken gaan terug naar de reële economie. "Back to the roots."
In deze regio betekent dat "naar de kaas" dus."

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl